Spaß mit Quads

Nach ca. 1 Stunde fahrt bogen wir kurz vor Walvis Bay in Richtung eines Schildes ab, das mit “Dune 7 Adventures” warb. Waehrend wir im rustikal eingerichteten Restaurant ein Steak auf Brötchen mit Pommes als Mittagessen zu uns nahmen, überzeugte ich Melanie vom Spass der uns bei einer Quadtour durch die Dünen erwarten würde. So buchten wir 1 Stunde Quadfahren, bekamen uralte Helme aufgesetzt und wurden in die Maschinen eingewiesen. Die Handhabung ist simpel: Gasgeben per Daumen, Bremsen nur per Fußbremse wie beim Motorrad. Die beiden Handbremsen am Lenker wurden aus Sicherheitsgruenden entfernt damit deutsche Touristen beim Dünen runterfahren die Vorderraeder nicht abbremsen koennen und sich ueberschlagen. Nunja, aehnlich wie beim Endurofahren in Bosnien fuhren wir als Dreiergruppe hintereinander her. Ein paar Überwindungsmomente beim Bergabfahren galt es zu überwinden. Siehe Video welches frueher oder spaeter hier zu sehen sein wird sobald ich eine ausreichend dicke Internetleitung finde. Die Bbueitungen hier in der namibischen Pampa, wo der naechste Machbar ca 50km entfernt wohnt, packen den Upload ein Videos nicht. Der Dünensand weist verschiedenen Faerbungen auf. Sand in der Farbe beige ist einfach Sand. Die glaenzenden Partikel sind Silikate, ein Rohstoff zur Glasherstellung. Die schwarzen Schleier die man auf den Duenen erkennen kann sind Eisenpartikel, welche schwerer sind als der Sand und somit vom Wind freigelegt werden. Mit einem Magneten lassen diese sich überraschend gut aufsammeln. Unser Guide wußte wie man Touristen begeistert und rieselte ein kleines Kunstwerk mit den Eisenpartikeln in den Sand.

Auf Polnisch / Po Polsku: Po około godzinie jazdy skręciliśmy tuż przed Walvis Bay w kierunku znaku reklamowego „Dune 7 Adventures“. Podczas gdy my jedliśmy stek w bułce z frytkami na lunch w rustykalnej restauracji, ja przekonałem Melanie, że czeka nas zabawa na quadzie przez wydmy. Zarezerwowaliśmy więc godzinę jazdy quadami, dostaliśmy zabytkowe kaski i zostaliśmy poinstruowani, jak korzystać z maszyn. Obsługa jest prosta: przyspieszanie kciukiem, hamowanie tylko nożnym hamulcem, jak w motocyklu. Dwa hamulce ręczne na kierownicy zostały usunięte ze względów bezpieczeństwa, aby niemieccy turyści nie mogli hamować przednimi kołami podczas zjazdu z wydm i przewrócić się. Cóż, podobnie jak w przypadku enduro w Bośni, jechaliśmy w grupie trzyosobowej. Podczas zjazdu z góry było kilka momentów, w których trzeba było pokonać przeszkody. Zobacz film, który pojawi się tutaj prędzej czy później, jak tylko znajdę wystarczająco gęste łącze internetowe. Nadawcy z namibijskiej pampy, gdzie najbliższe możliwe miejsce jest oddalone o około 50 km, nie są w stanie przesłać materiału wideo. Piasek na wydmach ma różne kolory. Piasek w kolorze beżowym to po prostu piasek. Błyszczące cząsteczki to krzemiany, surowiec do produkcji szkła. Czarne zasłony widoczne na wydmach to cząsteczki żelaza, które są cięższe od piasku i dlatego wystawione na działanie wiatru. Są one zaskakująco łatwe do zebrania za pomocą magnesu. Nasz przewodnik wiedział, jak podekscytować turystów, i wrzucił do piasku małe dzieło sztuki z drobinkami żelaza.